تسبیح پیامبر (قرآن)خداوند تعالی در قرآن به رسول مکرم اسلام ص امر می کند که بعد از انجام سجده ها یا به عبارتی انجام نمازهای واجب تسبیح او را بگوید. ۱ - تسبیح بعد از سجدهتسبیح پروردگار بعد از سجده‌ها، از وظایف پیامبر صلی الله علیه وآله: •«وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبارَ السُّجُود:و در بخشى از شب او را تسبیح كن، و بعد از سجده ها!» این آیه رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله وسلّم ) را دستور مى دهد که خداى تعالى را از آنچه در باره اش مى گویند تسبیح کند و منزه بدارد، تنزیهى که تواءم با حمد او باشد. و حاصل اش این است که مى خواهد تا براى او فعل جمیل اثبات نموده ، هر نقص و ننگى را از او دور بدارد. و تسبیح قبل از طلوع آفتاب مى تواند با نماز صبح منطبق شود، یعنى مى شود گفت مراد از آن ، نماز صبح ، و مراد از تسبیح قبل از غروب ، نماز عصر و یا ظهر و عصر باشد.يعنى در پاره اى از شب، تسبيح گو، كه اين نيز مى‌تواند با نمازهاى مغرب و عشاء منطبق باشد." وَ أَدْبارَ السُّجُودِ"- كلمه" ادبار" جمع" دبر" است، و در عبارت است از منتهى اليه هر چيز، البته منتهى اليه آن و ما بعدش. و گويا مراد از آن، تسبيح بعد از همه نمازها باشد، چون سجده، در آخر هر ركعت از نماز است، و قهرا با تعقيبات نمازهاى پنجگانه منطبق مى‌شود. بعضى‌گفته اند: مراد از آن نافله هايى است كه هر نمازى دارد. و بعضى‌گفته اند:مراد دو رکعت و يا چند ركعت نماز بعد از نماز مغرب است. و بعضى گفته اند: مراد از آن نماز وتر است كه در آخر نافله هاى شب قرار دارد.در حدیث آمده است كه امام علی ع فرمود:" أَدْبارَ السُّجُودِ" دو ركعت نافله اى است كه بعد از مغرب مى خوانند (توجه داشته باشيد نافله مغرب چهار ركعت است كه در اينجا فقط به دو ركعت آن اشاره شده) و" إِدْبارَ النُّجُومِ" دو ركعت نافله صبح است كه قبل از نماز صبح و به هنگام غروب ستارگان بجا مى آورند"در روايتى نيز آمده است كه منظور از" أَدْبارَ السُّجُودِ" همان نماز وتر است كه در آخر شب انجام مى شود.در این آیات خداوند تعالی به پیامبر اکرم ص دستور می دهد که در پاره اى از شب، و بعد از انجام فرائض تسبيح گوید. ۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تسبیح پیامبر». |